Nee, niet de kapper, de hoefsmid.

Herinnering na zijn overlijden op 24 januari 2023

Uit een dag in 2022

Ik hou van deze vakman. Niet omdat hij ijzers onder de voeten van mijn paarden maakt (bij mij lopen ze ‘blootsvoets’).
Maar omdat hij de wijsheid van deze edele viervoeters zó door en door ként, en leeft. En omdat hij zijn vak verstaat.

Vandaag kwam hij weer. Vraagt dan eerst hoe het met mij gaat. “Héél goed”, kan ik vanmiddag zeggen, beseffend dat dat van dag tot dag verschilt. Hij is zelf dik tevreden, zegt hij met een jeugdige glimlach en wakkere ogen. Hij laat zich niet gek maken en volgt de wetten van de natuur.

“Het gaat om het fundament”, zegt hij. Op slechte voeten kun je niet lopen. Een paard is in de natuur ten dode opgeschreven als er iets mis is met voeten of benen. En dat is met alles zo. Je kunt geen huis bouwen op een slecht fundament. Je moet ‘ergens op kunnen bouwen’.

Wij kunnen nu nergens op bouwen denk ik hardop, terwijl hij de rasp over de hoeven trekt. Het fundament is stuk. Maar hij maakt zich niet druk. Hij is wakker en vol vertrouwen.
Tijdens zijn werk vraagt hij of ik Jorn Luka ken. Ja, ik luister graag naar zijn gesprekken met zijn wakkere gasten. Ik noem er een paar en hij kent ze ook.

Even later drinken we koffie in mijn keet, terwijl de ijskoude regen langs de ramen striemt. Het blijkt dat hij erg goed op de hoogte is van wat er gebeurt in de wereld. Hij kijkt, leest, luistert en observeert. In 2008 had hij al in een boek over de illuminatie en de satanische bloedlijnen in handen, waarin stond dat covid in de maak was. En nu zijn we hier. Hij citeert uit Openbaringen. Over het merkteken van het beest, over de schade die nog over ons komt.
Maar is niet bang.

“Mensen zouden een paard in hun hart moeten dragen; borstkas open en hop een paard er in. Dan zou ‘t snel afgelopen zijn met die poppenkast in Den Haag.”

Ja Jan, ik geef je groot gelijk…

En dan komt in januari 2023 het bericht dat hij is overleden.
Te vroeg.

Ik ben echt enorm geraakt. Niemand is onmisbaar, maar met deze man was ik zó dankbaar!
Voor een geweldig fundament bij mijn paarden, en niet minder een warmhartig gesprek op de boerderij, tussen Hemel en Paarden.
Met zijn grote mensenhart.

We missen Jan Hoogendoorn uit Kootwijkerbroek ontzettend.