Waar ben je dan?

Dat spreekwoord Uit het veld geslagen zijn, dat is bij de meesten wel bekend. Je teleurgesteld voelen, onmachtig, van streek, kwetsbaar, uitgeschakeld, verbijsterd, van je stuk gebracht, en in het ergste geval beschaamd. Je hebt op zijn oud Nederlands gezegd: ‘het veld moeten ruimen voor de vijand’. (Vroeger ook letterlijk!)

Wanneer je dat gezegde systemisch bekijkt heb je plaats gemaakt voor iets of iemand groter dan jijzelf. De natuurlijke orde is verstoord. Daar waar jij stond, of had moeten staan, gebeurt nu iets anders. Dat kan een beweging zijn die niets met jou te maken heeft. Je bent niet letterlijk uit een veld geslagen, maar je kunt de intense ervaring hebben dat je de grip op je leven verliest.
Uit het Veld geslagen zijn – op een figuurlijke manier – betekent zoveel als zó uit balans zijn, dat je moet bekomen van de spreekwoordelijke klap op de hoofd, waardoor je ‘uit het lood’ ging.

“Uit het veld geslagen
Stil en ontdaan
Het heeft geen zin om te vragen
Het heeft me dicht doen slaan
(…)
Ik zwijg, van nu af aan
Mijn woord is niets meer waard
De openheid is van de baan
Ik speel nooit meer open kaart!”

(deel uit een gedicht van ‘Merel58’)

Kwetsbaar zijn is menselijk. Geraakt zijn soms erg pijnlijk. Zo’n gevoel kun je lang bij je dragen, vooral onbewust. Vergeten zelfs. Daarmee verlies je een stukje van je ziel. Je levensenergie is niet congruent met jouw geest en je lichaam in het moment. En je hebt geen idee waarom je in herhalingen van situaties komt.

Als kind gebeurt het regelmatig dat je teleurstellingen moet verwerken. Het leven loopt tenslotte niet altijd zoals jij dat wilt, of verwacht. En als het té pijnlijk of erg onverwacht is, bouw je om jezelf te beschermen en mechanisme in, omdat anders de kans bestaat dat de situatie zich herhaalt. Je wilt niet dat dat nog eens gebeurt! Té pijnlijk. Je persoonlijke expressie is gekaderd, je houdt je in. Je zegt niet hoe iets voor jou is. En ook in het leven van alledag kan je iets overkomen zijn, waardoor je niet weet ‘waar je het zoeken moet’. Dan kan iets traumatisch zijn. Bij jezelf of iemand die je dierbaar is, of waar je getuige van bent geweest.

Waar ben je dan? Je kunt dan gaan zoeken, of dolen. Of wachten tot iemand het voor je gaat oplossen. Of wachten tot het vanzelf ‘over’ gaat. Je gaat het Veld uit. In het ergste geval stop je met bewegen. Je loopt vast. ‘Freeze’.

Uit ervaring leerde ik dat alleen een waarachtige innerlijke impuls een nieuwe beweging in gang kan zetten.
Die is authentiek en heel krachtig.

Ik schrijf dit, omdat dit inzicht mij ineens overkwam vandaag. Van binnen uit en tussen de paarden.
Vandaar dat ik het met je delen kan. Het kwam omhoog na een gesprek aan de picknicktafel bij de paarden. Ik kon er op één of andere manier met mijn aandacht niet volledig bij zijn. Ik voelde een appèl waar ik maar moeilijk contact mee kon maken. Heel raar. Vervreemdend. Ik was me er vooral van bewust dat ik iets niet kon goed ‘zien’ en niet goed contact kon maken.

Ik heb nadat we afscheid namen, na afloop van dat gesprek nog een kop thee gezet. Om de indrukken op me te laten doorwerken, terwijl de zon, de wind en de vogels in de boom het decor van het toneelstuk vormden waar ik in (vast) leek te zitten. En plots viel dat inzicht binnen over ‘uit het Veld geslagen zijn’. En paar diepgevoelde tranen vielen. En ik concludeerde: dat laat ik me niet meer gebeuren.
Dat moet heel oud geweest zijn en had niets te maken met het gesprek dat ik vandaag in de zon voerde met die aardige vrouw die op bezoek was. En ondanks dat ik doorhad dat het patroon de regie voerde, leek ik opnieuw onmachtig om het een wending te geven.
Totdat het inzicht er was. En het gevoel dat zich ontlaadde. Een shift van perceptie…

Herken jij zo’n situatie?
Dat je je teleurgesteld, onmachtig, van streek of verbijsterd voelde? Uit het veld geslagen?
Wat raakte er uit evenwicht? En heb je dat evenwicht weer gevonden?

Als het je een raadsel is dat je disbalans ervaart in je leven, of in je systeem van herkomst, kom dan terug in het Veld, jouw veld, in jouw ruimte.

Bij mij zijn de paarden in het Veld beschikbaar om bij jou te duiden wat je van je plaats deed gaan.
Het zal je verbazen, verrassen en doen verwonderen. Want er is altijd meer dan je nu kunt zien.

Wanneer je spreekt, herhaal je alleen maar wat je al weet.
Maar als je luistert met je hart leer je misschien iets nieuws.