Ik ben zelf een laatbloeier, zoals je dat kan zeggen. Ik heb een flinke reis gemaakt met een zooi oude emotionele bagage, voordat ik weer wist waar ik echt blij van werd. Het is zo makkelijk gezegd; volg je hart en leef je droom.

Maar als je het weet, wat dan? Dan zijn er nog duizend en één redenen om het niet te doen.

Vandaag kwam ik een bericht op facebook tegen met de vraag wat de grootste uitdaging is in het creëren van jouw droomleven. De reacties heb ik eens rustig zitten bekijken:
angst voor tekort loslaten, weten wat de droom is, angst voor eigen kracht, vertrouwen, de realisatie zelf, een dominante innerlijke criticus, het onbekende overwinnen, tijd voor mijzelf vrijmaken, de passie vinden, afleiding, loslaten, gebrek aan focus, de controle verliezen, angst voor afwijzing, geen balans tussen aarden en spiritueel leven, snel afgeleid, oplossingsgericht denken, afkeer van het gedoe met geld, onzekerheid, angst om domme dingen te zeggen, faalangst, straalangst, vast in oude patronen….

Ik miste zelf jarenlang de kracht om mijzelf in mijn kraag te vatten en met de voeten op de grond gezet te worden. En eenmaal boven de twintig gaat niemand dat meer voor je doen. Dan moet je tot een punt van bewustwording komen waar je begrijpt dat het ertoe doet dat je er bent. En dat het ertoe doet dat je je droom gaat waarmaken. Dat JIJ ertoe doet MET je droom. Op dat punt ga je zien dat verbonden leven van belang is.
Ik wist dat wel, maar op een ander level was ik dat ‘vergeten’. Kon ik daar niet bij. Zo’n raadsel is het leven, dat je het wel snapt, maar dat het niet anders gebeurt.
Ergens hebben we allemaal ervaringen opgedaan waardoor we gedachten hebben gemaakt dat het allemaal niet zo belangrijk is wat we doen. Waar is ons gevoel voor eigenwaarde en vertrouwen? Niet voldoende bekrachtigd? Gedimd en klein gehouden? Verstopt en vergeten?

De meest leerzame momenten vond ik zelf terug aan de zijde van een paard. Niet er op; door controle te hebben en te sturen, en schop te geven en hard aan de teugels te trekken. Die dominante ervaringen heb ik genoeg gehad. Nee, naast het paard ging ik weer gevoel krijgen bij verbinding, en kracht, en vertrouwen, en plezier… Contact. En ook zag ik direct terug wat ik deed, of niet deed. Paarden zijn zo eerlijk. Ze laten je gewoon heel liefdevol zien wat je vergeten bent.

Nu maak ik mijn droom waar in nabijheid van paarden. En waar ik erg blij van wordt is als jij met nieuwe inzichten EN nieuwe ervaringen naar huis kunt, zodat jij daarna zelf het touw in handen kunt nemen, vanuit een ander perspectief. Je merkt meteen hoe veel kracht en vertrouwen daarbij vrij komt.

Omdat je verbonden kunt leven, met jezelf, met de ander en met dat wat groter is dan wijzelf.
See the bigger picture en er gaat een wereld voor je open!